μπλοκ
κρατώντας σημειώσεις.
Μουσική εν τω μέσω του θορύβου των κυμάτων
«Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπολέως» του Γεώργιου Βιζυηνού σε μουσική Νίκου Κολλάρου
Γράφει o Σπύρος Αραβανής, Τρίτη, 30 Οκτωβρίου 2018, musicpaper.gr
Ο σκηνοθέτης Κώστας Παπακωνσταντίνου και η ομάδα Ξανθίας μεταφέρουν άλλο ένα λογοτεχνικό έργο στη σκηνή. Μετά τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, τον Αργύρη Εφταλιώτη και τον Μιχαήλ Μητσάκη, σειρά έχει ο Γεώργιος Βιζυηνός. Τρεις ηθοποιοί και ένας μουσικός επί σκηνής δραματοποιούν το διήγημά του «Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπολέως» στην Αίθουσα Διδασκαλίας της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
Είμαι ένα κείμενο αντικείμενο
Είμαι ένα κείμενο αντικείμενο
Άρθρο στο enasynena.gr
Νίκος Κολλάρος, Ιούλιος 2018
Είμαι ένα κείμενο, αντικείμενο. Έχω χαρτί για δέρμα.
Χτυπημένα πάνω μου τα τυπογραφικά στοιχεία. Τατουάζ επίπονα, κανένα δεν
τυπώθηκε χωρίς έστω και έναν μικρό, πυρωμένο πόνο.
Η τρυφερότητα νίκησε για ένα βράδυ
Η τρυφερότητα νίκησε για ένα βράδυ | Θάνος Ανεστόπουλος: «Από τις ρίζες ως τα άνθη του καλού»
Άρθρο στο musicpaper.gr
Νίκος Κολλάρος, Δευτέρα, 16 Μαΐου 2016
Ο Θάνος βγήκε στη στεριά βρεγμένος από τη θάλασσα των καταραμένων ποιητών, κολύμπησε στα ρεύματα των ρομαντικών, του rock ‘n’ roll και του blues, ξεκίνησε να κολυμπά - ένα βρέφος της γενιάς των beat και σώθηκε ενήλικας, αναβαπτισμένος.
Ο άντρας στο κρεβάτι και ένα πικάπ ανοιχτό
Ένας άντρας, γερασμένος, που μοιάζει χαμένος στις σκέψεις του, κάθεται σε ένα κρεβάτι και καπνίζει. Γύρο του χαλάσματα και ένα πικάπ ανοιχτό.
Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στο Χαλέπι στις 9 Μαρτίου. Δείχνοντας ένα μέρος που δεν υπάρχει πια όπως ήταν, όλα τόσο όμορφα και τραγικά κατεστραμμένα.
Ο άντρας της φωτογραφίας είναι ο Mohammed Mohiedin Anis, γνωστός επίσης ως Abu Omar και είναι -ήταν- συλλέκτης αυτοκινήτων αντίκα. Η φωτογραφία της 9ης Μαρτίου δεν είναι η πρώτη φορά που γνωρίζουμε τον Omar. Στις αρχές του 2016 ο Karam al-Masri του Γαλλικού Πρακτορείου έδειξε τη συγκινητική ιστορία του από τότε που ζούσε στη γειτονιά που είχαν υπό τον έλεγχό τους οι αντάρτες. Είχε στην κατοχή του 30 αυτοκίνητα αντίκες. Αλλά όσο ο πόλεμος συνεχιζόταν, και ο έλεγχος της περιοχής άλλαξε χέρια, από τους αντάρτες στις κυβερνητικές δυνάμεις, μετά από μια σφοδρή μάχη, το ίδιο έπαθε και η συλλογή από τα αυτοκίνητά του: άλλαξαν χέρια.
Συμβουλή στους νεότερους ποιητές & συγγραφείς
e e cummings
Edward Estlin "Ε. Ε." Ο Cummings (14 Οκτωβρίου 1894 - 3 Σεπτεμβρίου 1962), που συχνά ονομάζεται e e cummings, όπως υπογράφει μερικές φορές το όνομά του, ήταν Αμερικανός ποιητής, ζωγράφος, δοκίμιος, συγγραφέας και θεατρικός συγγραφέας. Έγραψε περίπου 2900 ποιήματα, δύο αυτοβιογραφικά μυθιστορήματα, τέσσερα θεατρικά έργα και διάφορα δοκίμια.
«Ποιητής είναι κάποιος που αισθάνεται, και που εκφράζει τα συναισθήματά του με λέξεις. Αυτό μπορεί να ακούγεται εύκολο. Δεν είναι. Πολλοί νομίζουν ή πιστεύουν ή ξέρουν ότι αισθάνονται – αλλά αυτό είναι νομίζω ή ξέρω ή πιστεύω· όχι αισθάνομαι. Και η ποίηση είναι αισθάνομαι – όχι ξέρω ή πιστεύω ή νομίζω. Σχεδόν οποιοσδήποτε μπορεί να μάθει να νομίζει ή να πιστεύει ή να ξέρει, αλλά ούτε ένας δεν μπορεί να μάθει να αισθάνεται. Γιατί; Επειδή, όποτε νομίζεις ή πιστεύεις ή ξέρεις, είσαι κάποιος άλλος: αλλά τη στιγμή που αισθάνεσαι, δεν είσαι παρά μόνο ο εαυτός σου.
Ο καθένας μας έχει μέσα του έναν μικρό ωκεανό | mixgrill.gr
Ο καθένας μας έχει μέσα του έναν μικρό ωκεανό
Μιχάλης Τσαντίλας, Τρίτη, 12 Απριλίου 2016
Συνέντευξη στο mixgrill.gr
Παρότι έχει αρκετά χρόνια εμπλοκής στα μουσικά μας πράγματα, ο Νίκος Κολλάρος μόλις φέτος κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο. Πρόκειται για μια συλλογή 11 τραγουδιών, τα οποία εμπνεύστηκε έπειτα από την ανάγνωση ισάριθμων λογοτεχνημάτων, και τα οποία ηχογράφησε αντιστοιχίζοντας στο καθένα διαφορετικό ερμηνευτή (συμμετέχουν οι Νικόλας Κουζαμπάσης, Βασίλης Γισδάκης, Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, Απόστολος Ρίζος, Γρηγόρης Κλιούμης, Ζαχαρίας Καρούνης, Μαρία Παπαγεωργίου, Ζωή Παπαδοπούλου, Θάνος Ανεστόπουλος, Γιάννης Κούτρας, Χρήστος Στέργιογλου, Σάσα Παπαλάμπρου, Αργύρης Μπακιρτζής), διαφορετικό ενορχηστρωτή (Dirty Granny Tales, Ματ Σε 2 Υφέσεις, Άγγελος Αγγέλου, Νίκος Χαλβατζής, Μαρία Παπαγεωργίου, Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, Νεοκλής Νεοφυτίδης, Υπόγεια Ρεύματα, Αλέξανδρος Καψοκαβάδης, Απόστολος Καλτσάς, Ρομάν Γκόμεζ, Σάσα Παπαλάμπρου) και διαφορετική εικαστική αποτύπωση (μέσα από τα έργα των Sonke, Θάνου Ανεστόπουλου, Γρηγόρη Κολλάρου, Νατάσσας Πουλαντζά, Αργύρη Βιδάλη, Φωτεινής Πολυδώρου, Δημήτρη Καρλαφτόπουλου, Διονύση Ματαράγκα, Δημήτρη Αναστασίου, Θοδωρή Κανάκη και Ντόρας Ρίζου). Όλα τα παραπάνω φτάνουν στα χέρια του φιλόμουσου με την μορφή ενός ιδιαίτερα καλαίσθητου βιβλίου/CD, το οποίο κυκλοφορεί από την ετικέτα Μικρός Ήρως.
Oι «Σελιδοδείκτες» περιμένουν τα βιβλία της συναισθηματικής μας νοημοσύνης | musicpaper.gr
Oι «Σελιδοδείκτες» του Νίκου Κολλάρου περιμένουν τα βιβλία της συναισθηματικής μας νοημοσύνης
Γράφει o Σπύρος Αραβανής. Παρασκευή, 08 Απρίλιος 2016
Συνέντευξη στο musicpaper.gr
Μια πολύ ιδιαίτερη μουσική εργασία κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό. Ο τίτλος της «Σελιδοδείκτες». Έντεκα τραγούδια σε στίχους και μουσική του Νίκου Κολλάρου τα οποία βασίστηκαν σε κείμενα από βιβλία και ποιήματα, το κάθε ένα από τα οποία αναδημιουργήθηκε από τον δικό του ενορχηστρωτή, ερμηνευτή και εικαστικό. Το αποτέλεσμα, μια πολιτισμική κολεκτίβα απόρροια μιας δημιουργικής φιλίας των συντελεστών. Με αφορμή την παρουσίαση του έργου, στις 14/4, στο Γυάλινο Up Stage, o Νίκος Κολλάρος, ιδρυτικό μέλος της «Σπείρα Σπείρα» και δημιουργός του επιτυχημένου «Παιδικού τραγουδιού» που διασκεύασαν και ερμήνευσαν πριν τρία χρόνια, ο ράπερ Λάγνης από το συγκρότημα «Νέα Τάξη Πραγμάτων» και ο Απόστολος Ρίζος, μιλά στο ΜusicPaper για τις μέσα του «σελίδες».
Το μυστικό της καλλιτεχνικής δημιουργίας
Το μυστικό της καλλιτεχνικής δημιουργίας | Στέφαν Τσβάιχ
Das Geheimnis des kunstlerischen Schaffens, Stefan Zweig
Οι καλλιτέχνες, οι ποιητές, οι ζωγράφοι, οι μουσικοί, όταν δημιουργούν δεν είναι σε θέση να παρατηρήσουν το πώς δημιουργούν και είναι ακόμη λιγότερο ικανοί να μας το εξηγήσουν κατόπιν. Αποτελούν μέτριους και δίχως πρακτική αξία μάρτυρες της προσωπικής τους διαδικασίας δημιουργίας - κι εμείς [..] θα διαπράτταμε σφάλμα αν αρκούμασταν τυφλά στη μαρτυρία τους [..] Το πραγματικά δημιουργικό στοιχείο του οράματος δηλαδή, είναι αόρατο. Ζούμε όμως σε έναν γήινο κόσμο, είμαστε ανθρώπινα όντα και δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τα πράγματα παρά μόνο με τις αισθήσεις μας. [..] Για να εγκαταλείψει λοιπόν την ψυχή του καλλιτέχνη και να μπει στη ζωή μας, η έμπνευση πρέπει κάθε φορά να περιβληθεί μια γήινη μορφή, χάρη στην οποία να μπορούμε να την αντιληφθούμε οπτικά ή ακουστικά.
Το έπος και οι γρίφοι
Το έπος και οι γρίφοι | Οι «χαμένες» διαλέξεις του Μπόρχες στο Χάρβαρντ
Ηρακλής Μπογδάνος (This craft of verse, Jorge Luis Borges), www.tovima.gr
Στα τέλη του 1967 ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες καλείται στο Χάρβαρντ για να δώσει τη σειρά των Norton Lectures. Βρισκόμαστε στην εποχή που η όρασή του τον έχει εγκαταλείψει σχεδόν ολοκληρωτικά, βλέπει μόνο αποχρώσεις του κίτρινου αυτές ακριβώς που ενέπνευσαν Το χρυσάφι των τίγρεων. Γνωστός μάστορας της αρχαΐζουσας αγγλικής, ο θρυλικός Αργεντινός μιλάει με σεμνή άνεση και χαρούμενο πάθος για την τέχνη της ποίησης, έννοιας που αντιλαμβάνεται κυρίως με την αρχαία ελληνική ετυμολογία της (ποιώ). Ξεδιπλώνει την παγκόσμια ιστορία του στίχου από τα μεγάλα ιδρυτικά έπη των λαών ως τον «μοντέρνο» διαχωρισμό ποίησης και μυθιστορηματικής πρόζας. Παρουσιάζει έτσι τους γρίφους της δημιουργίας και τα μυστήρια της κατασκευαστικής δεινότητας των μεγάλων προγόνων του, όχι για να προσφέρει ερμηνευτικές λύσεις αλλά για να μοιραστεί τη χαρά της αναζήτησης με το κοινό. Η ανακάλυψη των σκονισμένων ηχογραφήσεων 33 χρόνια μετά μπορχεσιανής υφής συμβάν μας αποκαλύπτει έναν μειλίχιο συγγραφέα στην ακμή της απολαυστικής ενασχόλησής του με την απέραντη βιβλιοθήκη του μυαλού του.
Ο χάρτης και η επικράτεια
Ο χάρτης και η επικράτεια | Μισέλ Ουελμπέκ
μετάφραση Λίνα Σιπητάνου, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2011
(σελ. 221) … Η θεμελιώδης αρχή των προραφαηλιτών είναι ότι η κατάπτωση της τέχνης άρχισε αμέσως μετά τον Μεσαίωνα, ότι από τις αρχές της Αναγέννησης αποκόπηκε από κάθε πνευματικότητα, κάθε γνησιότητα, για να γίνει μια καθαρά βιομηχανική και εμπορική δραστηριότητα και ότι δήθεν μεγάλοι της Αναγέννησης – όπως ο Μποτιτσέλι, ο Ρέμπραντ ή ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι – συμπεριφέρονταν στην πραγματικότητα σαν επιχειρηματίες, ακριβώς όπως ο Τζεφ Κουνς ή ο Ντάμιεν Χέρστ σήμερα, οι δήθεν μεγάλοι της Αναγέννησης διεύθυναν με σιδερένια γραθιά εργαστήρια με πενήντα ή και εκατό βοηθούς που έβγαζαν σε γραμμή παραγωγής πίνακες, αγάλματα, νωπογραφίες. Αυτοί απλώς έδιναν τη γενική κατεύθυνση, υπόγραφαν το ολοκληρωμένο έργο και αφοσιώνονταν κυρίως στις δημόσιες σχέσεις με τους εκάστοτε μαικήνες – πρίγκηπες ή πάπες.
Περί καλαισθησίας
Montesquieu | Περί καλαισθησίας
Εκδόσεις Ροές, Εισαγωγή-μετάφραση-σημειώσεις Αλέξανδρος Βέλιος
Εισαγωγή – Με το βλέμμα του Montesquieu
Τι σημαίνει λοιπόν τελικά μια ακαλαίσθητη κοινωνία; Μια κοινωνία ισοπεδωμένη. Μια κοινωνία θρυψαλιασμένη, πνευματικά παραιτημένη, χωρίς ζωτικό βάθος, χωρίς αντιστάσεις – μια κοινωνία ρηχή, ασύνταχτη, ανερμάτιστη. «Το διαστρεβλωμένο γούστο» μας προειδοποιεί ο Βολταίρος «είναι μια αρρώστια του πνεύματος». Μια ύβρις του «βλέμματος». Μια κοινωνία καταντά κακόγουστη όταν έχει παραδοθεί, αυτοεγκαταλειφθεί. Καλαίσθητος πολίτης είναι ο ενεργός, ο αχειραγώγητος πολίτης, ο πολίτης που «βλέπει». Ο ψηφιακός κόσμος του τέλους των ιδεολογιών, αν όχι και της ιστορίας, καλλιεργεί εντέλει την ακαλαισθησία δίκην αναισθητικού. Έχει δίκιο ο Philippe Sollers: «Η καλαισθησία σήμερα δεν είναι σύμβαση, αισθητισμός, συντήρηση. Η καλαισθησία σήμερα οδηγεί κατευθείαν στην κοινωνική εξέγερση!». Καλαίσθητοι όλης της γης, ενωθείτε...
Κάμαρα γέρου ασυρματιστή... [Επιστρέφοντας τα δώρα]
contrabbando | ανάρτησή του στο blogs.radiobubble.gr
Οι μπουλμέδες έχουν κιτρινίσει από την πολυκαιρία και την τσιγαρίλα που πότισε την ξέστρωτη κουκέτα. Με δυσκολία κρατάνε πια τα υπολείμματα επιδέσμων εκείνα τα σκαριφήματα από διάφορα παζάρια. Κρέμονται σχεδόν σαν εσταυρωμένοι από μια γωνία τα σχέδια των πλανόδιων που ανταλλάχθηκαν για ένα πακέτο αμερικάνικα ή γαλλικά τσιγάρα. Από το φινιστρίνι έρχεται ένας υγρός νοτιάς. Στον απέναντι τοίχο χορεύουν στο ρυθμό του οι έγχρωμες ρεπροντιξιόν του περιοδικού Life. Πιο κει, διπλώνει στα δυο η αφίσα μιας παλιάς αμερικάνικης ταινίας και κάνει τη σιωπηλή εξωτική ηθοποιό να πέφτει ξανά και ξανά στην αγκαλιά του ωραίου πρίγκηπα. Μια διαρκής επανάληψη της σκηνής. Μια διαρκής υπενθύμιση της απιστίας.
Στοιχειώδης αισθητική
Βασίλης Ραφαηλίδης | Στοιχειώδης Αισθητική
απόσπασμα, Εκδόσεις Εικοστού Πρώτου
Επειδή η αισθητική είναι η ηθική του μέλλοντος, επειδή η αισθητική δεν είναι η ηθική του παρόντος, επειδή η ηθική του ελληνικού παρόντος είναι η απάτη, επειδή η αισθητική δεν έχει παρόν εδώ στην Ελλάδα, επειδή στην Ελλάδα παρόν είναι το παρελθόν, επειδή τούτο το παρελθόν δεν έχει μέλλον, επειδή το μέλλον γενικώς είναι αόριστον παντού στον κόσμο πλην της Ελλάδος όπου είναι οριστικόν καθότι θανατερόν, επειδή η τέχνη είναι μια παρηγοριά κι ένα καταφύγιο απ’ τη μιζέρια και την αθλιότητα, επειδή η μιζέρια και η αθλιότητα περίσσεψαν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, επειδή η πολιτική στερείται αισθητικής διότι στερείται ηθικής, επειδή πολλοί καλλιτέχνες στερούμενοι ουσιαστικής αισθητικής παιδείας επιχειρούν να ασχοληθούν με την πολιτική για να χάσουν και τη λιγοστή αισθητική παιδεία που είχαν, επειδή θέλουμε να τους προφυλάξουμε απ’ αυτή τη συμφορά, για όλα αυτά τα επειδή και για πολλά άλλα η ενασχόληση με την τέχνη στην Ελλάδα καθίσταται πρόβλημα επείγον.
Πιστεύω σε πολλούς θεούς
Νάνος Βαλαωρίτης | Συνέντευξη στον Αλέξη Γαγλία για το eranistis.net
Δε θέλω να σας ρωτήσω πως αρχίσατε να γράφετε. Αλλά αν είναι σήμερα μια καλή εποχή για κάποιον να αρχίσει.
Θα σου φέρω ένα παράδειγμα. Ο 19ος αιώνας σημαδεύτηκε από τη βιομηχανική επανάσταση. Δε μπορεί να πει κανείς ότι το έδαφος ήταν πρόσφορο για ποίηση. Κι όμως, τότε εμφανίζονται πολύ μεγάλοι ποιητές. O Μπωντλέρ, ο Ρεμπώ, ο Λωτρεαμόν….Σε μια κοινωνία που δεν ενδιαφερόταν καθόλου για την ποίηση, παρά μόνο για τα λεφτά. Σε μια κοινωνία που διάβαζε κυρίως πεζά, όπως συμβαίνει και σήμερα, εμφανίστηκαν πολλοί μεγάλοι ποιητές. Είναι πολύ δύσκολο να κρίνει κανείς, ποια εποχή είναι καλή ή όχι για την ποίηση.
Η ήττα των πνευματικών ανθρώπων
Οδυσσέας Ιωάννου | protagon.gr
Δεν είσαι ποιητής για να μου πεις πως όλοι κάποτε θα πεθάνουμε. Το έχω υπόψιν μου. Εσύ πες μου πως δεν θα πεθάνουμε ποτέ ή τουλάχιστον προετοίμασέ με για τον θάνατο, κάντον να φαίνεται ως μία «δίκαιη» κατάληξη μιας ζωής με ένα κάποιο νόημα.
Δώσε μου πάθος. Βάλε μια φωτιά στην άκρη μου και άστην να δούμε μέχρι πού θα με φτάσει. Σκάλισέ με ως το κόκαλο, παίδεψέ με μέχρι να πω έλεος, τύφλωσέ με, ξαναδώσε μου το φως μου με ένα άγγιγμα, γίνε η γκόμενα που θα μου γαμήσει το μυαλό, ρε γαμώτο! Αλλιώς, τι πνευματικός άνθρωπος είσαι; Βοηθός λογιστού με ειδίκευση στην προσθαφαίρεση ακέραιων αριθμών είσαι.
Γράμματα σ' ένα νέο ποιητή
Rainer Maria Rilke | Γράμματα σ' ένα νέο ποιητή (Briefe an einen jungen Dichter-1929)
μτφρ. Μάριος Πλωρίτης, εκδ. ΙΚΑΡΟΣ
Παρίσι, 17 του Φλεβάρη 1903
Φίλε Κύριε,
Εδώ και λίγες μέρες πήρα το γράμμα σας. Θέλω να σας ευχαριστήσω για τη μεγάλη και πολύτιμη, για μένα, εμπιστοσύνη που μου δείχνετε. Δε μπορώ όμως να κάνω τίποτα περισσότερο. Δε μπορώ να μπω στην τεχνική των στίχων σας: κάθε είδους κριτική βλέψη είναι κάτι τόσο ξένο από μένα... Η κριτική είναι το χειρότερο μέσο για ν' αγγίξεις ένα έργο τέχνης: καταντάει πάντα σε πετυχημένες, λίγο ή πολύ, παρανοήσεις. Δε μπορούμε όλα να τα συλλάβουμε και να τα εκφράσουμε —όσο κι αν θέλουν πολλοί να μας πείσουν για το αντίθετο. Τα περισσότερα απ' όσα μάς συμβαίνουν δε μπορούμε να τα εκφράσουμε, ξετυλίγονται μέσα σε μια σφαίρα, που ποτέ καμιά λέξη δεν την καταπάτησε. Και απ' όλα πιο αδύνατο είναι να εκφράσουμε τα έργα τής τέχνης, τις μυστηριακές αυτές υπάρξεις που η ζωή τους δε γνωρίζει τέλος, καθώς πορεύεται πλάι στη δική μας την περαστική, την πρόσκαιρη ζωή.
Ὁ Λαχειοπώλης τ’ Οὐρανοῦ
του Μάνου Χατζιδάκι
Σηκώθηκα απ’ το πιάνο και πλησιάζω τον καθρέφτη. Ήμουνα ξαναμμένος. Είδα το είδωλό μου να κρατά φτερά του παγονιού και δροσερούς καρπούς του Θέρους. Κι είπα από μέσα μου: Είμαι ο Λαχειοπώλης τ’ Ουρανού. Μοιράζω αριθμούς σε ξωτικά κι αγγέλους. Ο πρώτος αριθμός σημαίνει συνουσία. Βάση ρευστή για δημιουργία. Κι αποφασίζω ευθύς την πιο μεγάλη μου πράξη. Σκόρπισα τα λαχεία μου στους γαλαξίες και στο άπειρο. Έτσι δεν θα ‘ναι δυνατό κανείς να ξαναδημιουργήσει, να πράξει το καλό – που λεν – ή το κακό. Σπάταλη η απόφασή μου, μα ο κόσμος πάει για να χαθεί.
Το λέω για να το ακούσουν οι νέοι, και να σκορπίσουν τα λαχεία τους κι αυτοί, όπου μπορέσουν κι όπου βρουν. Να μην τ’ αφήσουν κέρδος στους πολλούς. Έτσι τουλάχιστον, θα κατακτήσουμε τη δυνατότητα να μας φοβούνται. Ποιους; Εμάς τους ποιητές. Μια και δεν είναι δυνατό να μας εντάξουν στα συρτάρια τους, σ’ ό,τι μπορούν να ελέγξουνε και να προβλέψουν οι ανερχόμενοι πολλοί.
Ο κατάδικος και οι κριτές
Δύτης των νιπτήρων | dytistonniptiron.wordpress.com
Το ηφαίστειο Πελέ, στη νήσο Μαρτινίκα των Δυτικών Ινδιών, εξερράγη το 1902, ύστερα από πενήντα χρόνια ηρεμίας [...] Από το άνοιγμα [...] ξεπήδησε ένα γιγάντιο, διάπυρο νέφος από σποδό, άμμο και υδρατμούς. Κατάφωτο από τις αστραπές, που το αυλάκωναν, το νέφος αυτό απλώθηκε στα περίχωρα με ταχύτητα 100 περίπου χιλιομέτρων την ώρα. Η πόλη Σαιν-Πιερ, πρωτεύουσα της Μαρτινίκας, (This same eruption completely flattened an entire city, the "Paris of the West Indies", St. Pierre,) θάφτηκε κάτω από την τρομερή αυτή βροχή και όλοι οι κάτοικοί της -κάπου 28.000- εκτός από έναν πέθαναν από ασφυξία ή κάηκαν.
Αξίζει να σημειωθή, πως ο ένας αυτός ήταν κατάδικος σε θάνατο και σώθηκε μόνον, επειδή το κελλί του βρισκόταν κάτω από τη γη.
Συζήτηση για τους ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΕΣ με το Μάνο Ελευθερίου | ΑΘΗΝΑ 9.84
Συνέντευξη στο Μάνο Ελευθερίου, στο ραδιόφωνο του ΑΘΗΝΑ 9.84
Τα λόγια της αγάπης, Σάββατο, 9 Απριλίου 2016
ακρόαση της κουβέντας
Πώς να απαγγέλεις ποίηση
Λέοναρντ Κοέν | απόσπασμα από το βιβλίο ποιημάτων του «Death of a ladies΄ man»
Μετάφραση Λίνας Νικολακοπούλου
Πάρε τη λέξη πεταλούδα. Για να πεις αυτή τη λέξη δε χρειάζεται να κάνεις τη φωνή σου πιο ελαφριά από ένα γραμμάριο, ούτε χρειάζεται να την εφοδιάσεις με μικρά σκονισμένα φτερά. Δε χρειάζεται να φανταστείς μιαν ηλιόλουστη ημέρα ή ένα χωράφι με ασφοδέλους. Δεν είναι απαραίτητο να είσαι ερωτευμένη ή να έχεις ερωτευτεί τις πεταλούδες. Η λέξη πεταλούδα δεν είναι η πραγματική πεταλούδα. Υπάρχει η λέξη, μα υπάρχει και η πεταλούδα. Αν μπερδέψεις αυτά τα δύο, οι άνθρωποι θα έχουν κάθε δικαίωμα να σε κοροϊδεύουν. Μην το παρακάνεις με τη λέξη. Μήπως προσπαθείς να υπονοήσεις ότι αγαπάς τις πεταλούδες τελειότερα από οποιονδήποτε άλλον ή ότι πραγματικά αντιλαμβάνεσαι τη φύση τους; Η λέξη πεταλούδα είναι απλά ένα δεδομένο. Δεν είναι μια ευκαιρία για να πλανιέσαι στον αέρα, να πετάξεις ψηλά, να πιάσεις φιλία με τα λουλούδια, να συμβολίσεις την ομορφιά και το εύθραυστο ή να υποδυθείς την πεταλούδα με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.
Όνειρα από γυαλί
Casteli di rabbia | Αλεσσάντρο Μπαρίκκο
Εκδόσεις Πατάκη
Κάθε Παρασκευή βράδυ ο Πέκις έπαιζε το ανθρωπόφωνο. Επρόκειτο για ένα παράξενο όργανο. Το είχε επινοήσει ο ίδιος. Στην ουσία, ήταν ένα είδος οργάνου όπου όμως στη θέση των αυλών υπήρχαν άνθρωποι. Κάθε άτομο άφηνε μια και μοναδική νότα: την προσωπική του. Ο Πέκις χειριζόταν το όλο από ένα πρωτόγονο πληκτρολόγιο: όταν πατούσε ένα πλήκτρο, ένα πολύπλοκο σύστημα σκοινιών προκαλούσε στο δεξί καρπό του αντίστοιχου υμνωδού ένα τράβηγμα: όταν ένιωθε το τράβηγμα, ο υμνωδός έλεγε τη νότα του. Όταν ο Πέκις άφηνε το πλήκτρονα ανέβει ξανά, το σκοινί χαλάρωνε και ο υμνωδός σιωπούσε. Παιχνιδάκι.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του εφευρέτη του, το ανθρωπόφωνο παρουσίαζε ένα μοναδικό πλεονέκτημα: επέτρεπε και στα πλέον παράφωνα άτομα να τραγουδήσουν σε μια χορωδία. Η αλήθεια είναι ότι αν υπάρχει πολύς κόσμος που δεν είναι σε θέση να βάλει στη σειρά τρείς νότες χωρίς παραφωνίες, είναι αντίθετα πολύ σπάνιο να βρεις κάποιον ανίκανο να αφήσει μια νότα, μια τέλεια νότα, με τέλειο τονισμό και σωστή χροιά.
Το ανθρωπόφωνο στηριζόταν πάνω σε αυτή τη σχεδόν παγκόσμια ικανότητα. Κάθε εκτελεστής δεν είχε παρά να φροντίζει τη δική του προσωπική νότα.
οι εργασίες
η επικοινωνία
kollaros.nikos@gmail.com